Zijn hele oeuvre is gekenmerkt door gestage vernieuwing via wegen van geleidelijkheid en omdat hij nooit personen of strekkingen achterna gehold heeft, maar ook zichzelf nooit gedesavoueerd, is deze vernieuwing ontstaan door verwerking, weglating of versterking van deelaspecten in eigen werk. Hierdoor heeft hij als kunstenaar zijn authenticiteit altijd gevrijwaard. Gerard Bijnens integreert in zijn werk de wereld van de kosmos: kosmos in letterlijke zin, kosmos ook als metafoor voor de menselijke cultuur, de conditio humane, omdat ze een exponent, een emanatie is van zijn existentiële onrust en twijfel over de toekomst, de menselijke toekomst dus, die hij als een kosmische teloorgang zal schilderen.